اصل تحقق درآمد چیست؟

درآمد ها به طور معمول حاصل مجموعه ای از فعالیت های انتفاعی است که به تدریج و به طور مداوم صورت می پذیرد که اصطلاحاً به آن فرایند کسب سود گفته می شود،اما به دلیل آنکه عملاً شناخت تدریحی و مداوم درآمد امکانپذیر نیست به طور قرار دادی،درآمد در زمانی که فروش دارایی یا خدمات صورت می پذیرد شناسایی خواهد شد و این موضوع اصل تحقق درآمد را به عنوان یک اصل حسابداری ایجاد کرده است

بنا براین طبق اصل تحقق درآمد در حسابداری، درآمد زمانی باید شناسایی شود ه دو شرط را داشته باشد:

• اولاً:معامله ای (مبادله یا داد و ستدی)صورت پذیرفته شود
• ثانیاً:درآمد قابل اندازه گیری باشد(فرآیند کسب سود کامل شده باشد)

به طور معمول،شرط وقوع مبادله وقتی تحقق می پذیرد که کالا و محصولات فروش رفته به مشتریان تحویل می گردد.بر همین اسا درآمد حاصل از ارائه خدمات نیز هنگامی شناسایی می شود که خدمات انجام شده و بتوان مبالغ آنها را به حساب مشتریان منظور کرد.

شرط قابل اندازه گیری بودن درآمد و یا کامل بودن فرایند کسب سود نیز در زمان فروش تحقق می پذیرد.در این زمان امکان دسترسی به اطلاعات لازم درباره جریان ورود وجه نقد یا دارایی دیگر واحد تجاری فروشنده ،به طور معقول و قابل اتکا فراهم خواهد شد.بنابراین طبق اصل تحقق درآمد،زمانی درآمد باید شناسایی شود که دو ظرط فوق تحقق پذیرد.البته حالت های استثنایی نیز وجود دارد که به آنها اشاره میشود.

در قراردادهای پیمانکاری که طولانی مدت می باشند،گاهی پیمانکار درآمد خود را بر مبنای درصد پیشرفت کار شناسایی خواهد کرد که البته بحث در این زمینه گسترده می باشد .

در موارد خاص دیگری ،مثلاً تولید برخی فلزات گرانبها یا محصولات کشاورزی ، که دارای مضنه رسمی و یا تضمین خرید وجود  داراد،ممکن است درآمد قبل از کامل شدن فرایند کسب سود شناسایی شود ،ولی باید توجه داشت که وجود قیمت فروش مطمئن و یا کم بودن خطر فروش نرفتن محصول و تضمین دولت باعث ایجاد حالت استثنا در رعایت اصل تحقق درآمد می باشد .

اصل تحقق درآمد  فرض تعهدی حسابداری را التزام می بخشد.به همین دلیل است که فروش کالا و خدمات به طور نسیه به عنوان درآمد در دوره ای شناسایی می شود که فروش انجام شده است و نه دوره ای مه وجوه آن دریافت می شود .