مزد یا حق السعی به تعریف وزارت کار؟

مزد یا حق السعی به تعریف وزارت کار

به استناد ماده 34 قانون کار ،کلیه دریافت های قانونی که کارگر به اعتبار قرارداد کار اعم از مزد یا حقوق ، کمک عایله مندی ، هزینه های مسکن ، خواربار ، ایاب و ذهاب ، مزایای غیر نقدی ، پاداش افزایش تولید ، سود سالانه و نظایر آنها دریافت می نماید را حق السعی می نامند.

تعریف بالا معنای عام از مزد است که قانون کار برای آن در نظر گرفته است. اما در تبصره ای دیگر معنای خاص مزد بدین صورت تعریف شده است:

ماده 35 قانون کار : مزد عبارت است از وجوه نقدی یا غیر نقدی و یا مجموع آنها که در مقابل کار به کارگر پرداخت می شود .

یکی از موارد دیگر مرتبط با حقوق و مزد در محاسبه آن، مزد ثابت یا حقوق پایه است که شامل مجموع حقوق اصلی و مزایای ثابت پرداختی با توجه به نوع شغل است.

مزد اصلی بخش عمده پرداختی کارفرما به کارگر برای انجام کاری مشخص است و مواردی همچون اضافه کار، کسر کار، طلب مرخصی و سنوات خدمت را شامل می شود. در قانون کار سه نوع مزد تعریف شده است: مزد ساعتی

مزدی که مرتبط با ساعات انجام کار است

کارمزد

با توجه به میزان انجام کار یا محصول تولید شده تعیین می شود

 

کارمزد ساعتی

این مزد نیز براساس میزان انجام کار یا محصول تولید شده در زمان معین محاسبه می شود.

 

کارکرد ساعتی

در مورد پرسنلی که به صورت نیمه وقت و یا کمتر از ساعات قانوني تعیین شده به کار اشتغال دارند، کارکرد آنان به نسبت ساعات کار انجام یافته محاسبه میشود

 

كاركرد روزانه

در مواردی که نیازهای کاری چند ماه یا چند سال به طول انجامد و نیاز به پرسنل تمام وقت (دائم کار) باشد،دستمزد پرسنل به صورت ماهیانه محاسبه و پرداخت میشود، در اینگونه موارد کارکرد پرسنل به صورت روزانه محاسبه میشود.

توجه داشته باشید در اغلب موارد کارکرد روزانه نیز به ساعت تبدیل می شود.

 

حقوق پایه

مبلغی است که هر ساله با نزدیک شدن به روز های پایانی سال توسط هیئت دولت بابت پرداخت به کارگران با مبنای 30 روز کار ماهیانه تصویب می شود.

 

نحوه محاسبه حقوق پایه:

حقوق روزانه × روزهای کار کرد =حقوق ماهیانه ( حقوق پایه )